O Θεμιστοκλής και η Αρτεμισία αποτελούν ειδική περίπτωση εχθρών θα έλεγε κανείς...


  Όπως και η πρώτη ταινία με τους Σπαρτιάτες, έτσι και η δεύτερη ταινία "300: H Άνοδος της Αυτοκρατορίας" είναι πολεμοχαρής και αιματοβαμμένη.
Ο Αθηναίος στρατηγός Θεμιστοκλής (Sullivan Stapleton) θα προσπαθήσει να νικήσει τους Πέρσες στη θάλασσα παρόλο που ο εχθρός υπερτερεί αριθμητικά σε πλοία και στρατό. Σκοπός του είναι να ενώσει όλες τις πόλεις-κράτη της Ελλάδας εναντίον του κοινού εχθρού. Οι Σπαρτιάτες βέβαια δεν είναι και ιδιαίτερα συνεργάσιμοι οπότε όταν θα συναντήσει τη βασίλισσα και σύζυγο του Λεωνίδα, Γοργώ (Lena Headey), εκείνη δε θα προθυμοποιηθεί να τον βοηθήσει μια που οι Σπαρτιάτες δεν ενδιαφέρονται τι θα απογίνει η υπόλοιπη Ελλάδα.

  Προτού δω την ταινία πίστευα ότι τα γεγονότα διαδραματίζονται μετά τους "300" αλλά τελικά μέχρι κάποιο σημείο οι δύο ιστορίες κινούνται παράλληλα χρονικά και μετά την ήττα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες η ιστορία του Θεμιστοκλή συνεχίζεται μόνη της. Για να είμαι πιο ακριβής μάλλον θα έπρεπε να πω ότι η ιστορία του Θεμιστοκλή ξεκινά ακόμα πιο πριν, όταν αντιμετώπισε τον προηγούμενο βασιλιά, το Δαρείο, προχωρά για λίγο παράλληλα με τους "300" και μετα συνεχίζει το δικό της δρόμο.



  Ηγέτης των αντίπαλων Περσών είναι ο θεός-βασιλιάς Ξέρξης (Rodrigo Santoro) που δεν πολυφαίνεται στην ταινία, κυρίως βλέπουμε την Αρτεμισία (Eva Green)  η οποία είναι ναύαρχος του περσικού στόλου, αρέσκεται στο να κόβει κεφάλια, γενικότερα να αφαιρεί ζωές με κάθε τρόπο, και επίσης δεν έχει το θεό-βασιλιά σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Δυσκολεύομαι να αποφασίσω ποιος είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός για εκείνη, υπήρξαν στιγμές που την κατάλαβα, (πολλές) στιγμές που θα ήθελα να εξαφανιστεί και επίσης η σχέση της με το Θεμιστοκλή πολύ με μπέρδεψε... τουλάχιστον δεν τους λες και τυπικούς εχθρούς... 
Αλλά επί τη ευκαιρία να γραφτεί στα πρακτικά πως αυτός o Sullivan όλο κάτι τέτοια κάνει στους ρόλους του, έχω αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο σε μία σειρά, ας μην επεκταθώ... 

  Όσο για τα παράπονα σχετικά με τις ιστορικές ανακρίβειες που διάβασα τις τελευταίες μέρες...δεν μπορώ να διαφωνήσω, γι΄αυτό ξεκίνησα να γράφω και ετούτο το άρθρο. Ναι, είναι γεγονός ότι ο Θεμιστοκλής δε σκότωσε το Δαρείο στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, σύμφωνα με τους ιστορικούς τουλάχιστον ο Πέρσης βασιλιάς πέθανε από κάποια ασθένεια και όχι σε ελληνικό έδαφος. Λίγο μπερδεύτηκαν τα πρόσωπα, λίγο οι ημερομηνίες... κάπως έτσι δε γίνεται πάντα όταν ανακατεύεται το Hollywood με την ελληνική ιστορία αλλά και τη μυθολογία;
  Συγκεκριμένα για την ταινία θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν πηγαίνουμε να δούμε ιστορικό ντοκιμαντέρ αλλά μια χολιγουντιανή παραγωγή βασισμένη σε κόμικ (του Φρανκ Μίλερ, να το πούμε και αυτό). Δηλαδή τι περιμέναμε; Λάθη που θα κάνουν τους ιστορικούς να τραβούν τα μαλλιά τους (ίσως και όχι βέβαια, ενδέχεται να έχουν βαρεθεί τόσα χρόνια πια) και πολύ εντυπωσιακά εφέ και σκηνές μάχης. 

  Στην καρέκλα του σκηνοθέτη αυτή τη φορά κάθισε ο Noam Murro, και όχι ο Zack Snyder εξαιτίας του φορτωμένου προγράμματος που είχε λόγω του "Superman" αλλά όπως δήλωσε επέβλεψε τα πάντα με καθημερινές τηλεσυσκέψεις και συμβουλές στα γυρίσματα και στο μοντάζ.

  H ταινία προβάλλεται εδώ και αρκετό καιρό στους κινηματογράφους, άρα την έχει δει αρκετός κόσμος, θα με ενδιέφερε να μου πείτε πώς σας φάνηκε λοιπόν. 

TRAILER ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ




4 σχόλια :

  1. Αγαπητή/έ blogger, είδα πριν λίγες μέρες τη συγκεκριμένη ταινία. Η αλήθεια είναι ότι δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα.
    Καταρχάς, είχε πράγματι εντυπωσιακά εφέ και σε ότι αφορά τις ιστορικές ανακρίβειες, δεν ενοχλήθηκα καθόλου από τη χολιγουντιακή μυθοπλασία.
    Με ενόχλησαν οι πολλές έντονες σκηνές βίας (μάχες με αίμα να αναβλύζει παντού, συνεχείς ακρωτηριασμοί, βιασμοί κτλ.) και οι σεξουαλική σκηνή μεταξύ Θεμιστοκλή και Αρτεμισίας. Δυστυχώς, υπάρχει γενικότερα η τάση τα τελευταία χρόνια να συμπεριλαμβάνονται σε ταινίες και σειρές περισσότερες και πιο έντονες τέτοιου τύπου σκηνές.
    Κατ' εμέ, η συγκεκριμένη ταινία δεν προκαλεί ούτε συγκίνηση, ούτε αφήνει κάποιο ηθικό δίδαγμα στο θεατή, ούτε τον οδηγεί σε κάθαρση (να νιώσει ότι στο τέλος νίκησε το δίκιο-οι καλοί). Η περσική δύναμη παρουσιάζεται να στρέφεται ενάντια στους Έλληνες υποκινημένη από μια γυναίκα, όπου -ενώ είναι και η ίδια Ελληνίδα- μισεί τους Έλληνες, γιατί κακοποίησαν και σκότωσαν την οικογένειά της και κακοποίησαν κατ'εξακολούθηση και την ίδια. Η Αρτεμισία εξελίχθηκε σε ένα αιμοσταγές και εκδικητικό τέρας, το οποίο όμως δημιούργησαν Έλληνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς, σε γενικές γραμμές, να διαφωνώ με τις αρχικές διαπιστώσεις του σχολίου, νομίζω ότι η τελευταία παράγραφος αυτού κινείται σε λάθος πλαίσιο και λογική. Δεν μπορεί κανείς να ψάχνει ηθικά διδάγματα, πόσο μάλλον το δρόμο προς την κάθαρση, σε ένα χολυγουντιανό blockbuster, και δει σε στόρυ βασισμένο στον Frank Miller. Απλά το είδος δεν εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό. Φτιάχτηκε για να περάσει κανείς δυο ξεκούραστες ώρες, τίποτα περισσότερο, κεντρίζοντας σαφώς ένστικτα που μόνο τροφή για το πνεύμα δεν είναι !! Εξ' ού και το μπόλικο αίμα, οι "γνωστές" καμπύλες αλλά και οι κοιλιακοί "φέτες" που τις "ταλαιπωρούν" (τις καμπύλες ντε) προς «τέρψην» που θεατή....
      Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι γίνονται τα blockbuster. Φυσικά υπάρχουν και ποιοτικότατες χολυγουντιανές (και όχι μόνο) ταινίες που μπορεί κανείς να προβληματιστεί, να ταυτιστεί, να οξύνει νου και συναισθήματα. Υπάρχει και το (ποιοτικό) θέατρο, υπάρχει και το (ποιοτικό) βιβλίο. Ας μην ψάχνουμε όμως την κάθαρση στη συγκεκριμένη ταινία, προς θεού, και ας την κρίνουμε για αυτό που είναι. Ήτοι μέσο διασκέδασης, όχι ψυχαγωγίας. Αυτομάτως αυτό θέτει και τα κριτήρια: σενάριο που κυλάει χωρίς προβλήματα και κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, άψογα CGI και εφέ γενικότερα, αποφυγή ακραίων ιστορικών ανακριβειών, δυνατότητα σχολιασμού την επόμενη μέρα με την παρέα στην καφετέρια (έστω κι αν αυτός επικεντρωθεί, τελικά, στις καμπύλες).
      Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Για την ταινία...

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ R&S, οι ακραίες σκηνές επηρεάζουν αρνητικά το υποσυνείδητό μας (και κυρίων των νεότερων ατόμων, παιδιά γυμνασίου κ λυκείου, που είναι και πιο ευάλωτα και παρακολουθούν στενά τις χολιγουντιανές παραγωγές). Η συνεχής προβολή σκηνών βίας και σεξουαλικής κακοποίησης περνά το εσφαλμένο μήνυμα ότι είναι κάτι φυσιολογικό και σύνηθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή